Ondanks dat ik vaak complimenten krijg over hoe positief ik in het leven lijk te staan als chronisch zieke, heb ik er soms ook heeeeeeeelemaal GEEN zin in.
Wie is er nou 24/7 vrolijk? Ik niet! Soms ben ik mensen zooooo zat. Het lijkt wel alsof ik me niet verrot mag voelen. En nee, het is niet gelijk een depressie omdat jij de symptomen herkent die je op 1 of andere site heb gelezen.. soms gaat het gewoon niet goed. Wanneer ik mijn dag(en) dan niet heb kan ik de super-vrolijke-alles-komt-goed-wereldverbeteraars wel schieten.
Ik waardeer mensen echt die mijn problemen voor mij proberen op te lossen en zeggen dat alles weer goed komt. Maar dat is niet altijd wat ik wil horen. Stel nou dat ik gewoon even gehoord wil worden? Stel dat ik bevestiging zoek dat ik in een unieke situatie verkeer en iets als; ‘that’s fucked up..’ of ‘ik kan mij dat helemaal NIET voorstellen..’ wil horen?
Het hoeft niet altijd positief te zijn. Je hoeft niet met een starterspakket oplossingen te komen zodat het de volgende keer beter gaat. Lief, super lief.. ik begrijp de intentie. Is het een idee om in het hier en nu te blijven? Dan kan je van mij horen wat ik NU nodig heb. Misschien wil ik je advies, misschien dat je onbevooroordeeld luisterd. Daar kom je achter door actief te luisteren en te vragen wat ik nodig heb inplaats van de kant-en-klare oplossing die volgens jou werkt aan te bieden.
Ja, ook ik gaf en geef ongevraagde adviezen. Ik doe mijn best dit anders aan te pakken. Probeer zoals ik een keer geen advies te geven en zie hoe dat een gesprek een hele andere kant op kan brengen.
Until the next one..
💋💋💋