Teleurstelling of experiment?

Sinds het mentorproject van Emma at Work heb ik heel wat positieve veranderingen in mijn leven kunnen doorvoeren. Ik heb bepaald wat er echt belangrijk is in mijn (werk)leven. Hierdoor heb ik een richting kunnen kiezen zodat ik een concreet doel kon stellen.

Het bepalen van een richting maakte het mogelijk dat ik verschillende doelen kon stellen. Een doel werd bijvoorbeeld dat ik graag wou testen hoe realistisch het was voor mij om in loondienst te werken. Zou een werkgever op mij kunnen rekenen of zou ik vaker afwezig als aanwezig zijn? Gelukkig heb ik niet lang hoeven wachten tot ik de mogelijkheid kreeg om in loondienst te werken. Iets dat ik in jaren niet had gedaan. Het idee van werken vond ik best eng maar had er enorm veel zin in. Tijdens mijn sollicitatie was ik iets te enthousiast en gaf aan meer uur te willen werken als ik van te voren in gedachte had. Wel gaf ik aan dit niet meer te hebben gedaan sinds mijn ziekte. Ik had hooguit 6 uurtjes in de week gewerkt wat ik toen al aardig intensief vond. Toch was ik bereid om met een open instelling aan het werk te gaan. Bij mijn vorige baan werkte ik namelijk in de middag en dacht dat dit de grootste reden was van mijn vermoeidheid. Het grote verschil met mijn laatste baan en reden waarom ik erg enthousiast was, kwam doordat ik vroeg begon en rond mijn natuurlijke dip klaar was met werken.

Het leek een droom die uitkwam. Leuke collega’s, prettige sfeer en zittend werk waardoor ik dacht het aan te moeten kunnen. Al snel bleek ik best moe te worden tijdens en na werk. Ik begon te merken dat ik na 2,5 – 3 uur werken erg moe werd terwijl ik voor 4 uur stond ingepland. Ook wanneer ik thuis was deed ik of gelijk een dutje of ging ik rond 19.00 uur naar bed. Ik schrok er van omdat ik geen persoon ben die dutjes doet mits ik echt ziek ben. Het moeilijkst was dan ook om toe te geven dat dit alles misschien niet werkte.

De teleurstelling was groot omdat de wil om te werken en het gevoel van waarde te zijn nog groter was. Alleen het kunnen bleef een dingetje hoe hard ik mijn best ook deed. Door de vermoeidheid waarvan ik niet goed bij kon komen omdat ik dan weer aan het werk was, kreeg ik meer fysieke klachten. Die klachten zorgde voor uitval en ja wie wil er nou een werknemer die vaak afwezig is..?

Nu probeer ik deze ervaring niet te zien als een teleurstelling maar als ervaring. En het is iets waar ik mezelf steeds aan moet herinneren omdat het gevoel van teleurstelling er is. Ik doe mijn best om ook even in dat gevoel van teleurstelling te zitten maar er niet in te blijven hangen. Ik heb wat geprobeerd en ben een ervaring rijker. Dit neem ik weer mee naar het volgende project.

Until the next one..

Leave a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *