Een werelverbeteraar, de redder, super(wo)man en zo kan je vast nog wel een aantal namen bedenken voor iemand die alles en iedereen probeert te helpen.
Helpen is iets dat ik graag doe. Niet omdat het mij gevraagd wordt maar omdat ik zie of eerder vindt dat jij mijn hulp nodig heb. Het geeft mij het ultieme gevoel van voldoening. En nee, dit betekend niet dat ik elk bejaard persoon met zware boodschappen te hulp schiet. Mijn rug is ook zwak..
Laat mij het zo beschrijven. Bij The Voice komt er een onervaren en onzekere kandidaat met de meest prachtige stem zingen. Iedereen draait voor hem om door de emotie en warme klanken in zijn stem. De coaches zien de potentie in hem ook al ziet hij het zelf niet. Met behulp van oefenen en coaching begint hij steeds meer zelfvertrouwen te krijgen en ontpopt zich tot een van de finalisten die de sterren van de hemel zingt. De coaches kijken met een gevoel van trots en geslaagdheid naar zijn optreden. Hij heeft zij ware potentie en meer kunnen bereiken door begeleiding waar hij voor open stond.
Ik zie mezelf als een van de coaches in dit verhaal. Als ik zou moeten kiezen wat voor gevoel ik altijd zou willen ervaren, zou dit het zijn. De blijdschap en gevoel van trots wanneer je weet dat jouw begeleiding het verschil heeft gemaakt in iemands leven. Natuurlijk voel ik me gevleid als iemand zegt dat hij/ zij door mij een zet in de goede richting heeft gekregen. Dit is echter niet waarom ik het doe. Ik voel me geroepen om een begeleider te zijn voor vooral jongeren. Het gevoel nodig te zijn speelt hierin ook een grote rol. Dat is ook direct een valkuil heb ik gemerkt. Soms is iemand niet klaar om begeleiding te ontvangen en sluit mij buiten. Mijn natuurlijke reactie is om dan harder aan die persoon te trekken omdat ik vind dat hij/zij mij nodig heeft. Dit liep geen enkele keer uit op iets goeds. Wat het mij heeft geleerd is dat ik niet iedereen kan helpen. Dat is niet mijn taak.
Sommige wijze lessen komen uit een onverwachte hoek. Zoals laatst. Tv is iets dat ik weinig kijk maar soms raak ik versleept in een interessant verhaal. Zo ook het verhaal van een man die drugsverslaafd was en telkens na het afkicken weer terugviel in zijn oude patroon. Tijdens een gesprek tussen familieleden van deze man zei een dame iets dat mij bij is gebleven. Ondanks dat ik zo graag wil helpen, kan ik niet harder werken als hij werkt.
Ik kan niet harder werker als de gene die hulp nodig heeft.
Dit is overal toepasbaar en zo ook in mijn redder/ moeder theresa rol. Ik wil je graag helpen maar kan dit niet meer willen dan jijzelf.
Iets om goed over na te denken wanneer ik me weer eens laat meeslepen in de problemen van anderen..
Until the next one..
💋💋💋