Hallo Ik Ben Janet En Ik Ben Een People Pleaser.

Stil zitten is niet iets dat bij mij past. Of ik nou ziek, zwak of misselijk ben, ik ga door. Dit vond ik altijd een kracht. Laten zien dat ik sterk ben, ook als het niet gaat.

Wat ik heb gemerkt is dat dit geen kracht hoeft te zijn. Hoe ik denk te laten zien dat ik de wereld aankan, zien anderen (en dit is mijn interpretatie): “ ooooh, zo slecht gaat het dus niet.. dan vraag ik dit nog van haar”. Ik heb de slechte gewoonte alles weg te lachen in plaats van mijn ware gevoelens uit te spreken.

Ondanks dat ik zelf weet en zoveel mensen mij hebben gezegd dat het niet altijd goed hoeft te gaan, voel ik me vaak te kwetsbaar om toe te geven dat het niet gaat. Hoe het mij serieus 9 van de 10 keer niet uitmaakt wat mensen van mij denken, is het totaal omgekeerd wanneer het over mijn gezondheid gaat. Ik wil niet die ene persoon zijn die niemand uitnodigt omdat ze toch altijd wat heeft. Of: ‘owja dat is Janet die zeurt altijd omdat het geen dag goed gaat’. Aan de ene kant wil ik me vrij voelen om aan te geven wanneer het niet gaat maar aan de andere kant wil ik ook geen zeikerd zijn.

Ik zit nog te veel met wat anderen van de ‘zieke’ Janet denken in mijn hoofd. Ik wil zo graag voor anderen doen wat zij van mij vragen dat ik telkens grenzen over ga. Ik verzwijg liever dat het niet gaat dan dat ik gezien wordt als zwak. De werkelijkheid is dat het onmogelijk verzwegen kan worden doordat ik dagelijks met de gevolgen van Myasthenia Gravis te maken heb. Er zit letterlijk niks anders op als mijzelf op nummer 1 zetten en al het andere te laten voor wat ‘t is.

Until the next one..