Ik kan zeggen dat ik een vrij positieve instelling heb over het leven. Het type ‘het glas is half vol’ weet je wel. Zelf toen ik van mijn artsen hoorde dat mijn leven drastisch zou veranderen. Ik had duidelijk niet door hoe dit er in de praktijk uit zou zien. Steeds vaker loop ik dan ook tegen dingen aan. Ik stel mezelf de vraag:’Wat als het niet lukt?’ kan ik de situatie zoals hij dan is accepteren?
Keuzes maken
Het jaar 2019 stond in het teken van keuzes maken. Jaren lang probeerde ik mijn leven volgens het boekje in te richten. Naar school, diploma(‘s) halen, werk zoeken, huisje kopen, auto kopen, trouwen, kids krijgen en nog lang en gelukkig leven. Zelfs toen ik ziek werd en het niet zeker was dat ik mijn diploma zou halen, niet wist of ik minder belastend werk kon vinden en door medicatie mijn kinderwens uit het raam vloog, bleef ik vasthouden aan ‘het’ ideaal.
Reality check
Ik heb een paar serieuze reality checks gehad. Verschillende mensen stelde mij de zelfde gerichte vraag. Wat als het niet lukt? Een vraag waar ik zelf geen seconde aan had gedacht. Ik hield zo vast aan mijn ideaal dat ik voor het gemak vergat dat niet lukken ook een optie was. Denk aan werken. Waarschijnlijk zal ik dat door ziekte niet meer fulltime kunnen. Dat zou direct invloed hebben op de hoogte van mijn inkomsten en het bedrag dat ik zou kunnen lenen om een huis te financieren. Er was zoveel dat die vraag los maakte. Het maakte me verdrietig en in de war.
Wat nu..?
Wat nu dacht ik.. hoe moet ik verder? Ik kon niet verder. Ik zat vast. Alles waar ik in geloofde, hoe ik mijn leven voor me zag was niet meer. Wat als het niet lukt werd nu realiteit. Zou ik vrede hebben met het niet kunnen werken? Zou ik kunnen accepteren dat ik geen biologisch kind kan krijgen? Verdriet overmande me en ik raakte in een diepe put. Je kan nog zo positief ingesteld zijn maar op het moment dat ik mij realiseerde dat het allemaal anders was als ik had gehoopt, was ik enorm teleurgesteld.
Lichtpuntjes
Ik weet nog steeds niet goed hoe ik ermee om moet gaan maar er zijn lichtpuntjes. Ik weet dat ik geen persoon ben die stil kan zitten. (Betaald) werk of niet, ik moest en zal het huis uit! Vrijwilligerswerk is iets dat ik al deed voor mijn ziekte en dat ben ik ook blijven doen. Toen ik mezelf de vraag stelde wat als ik niet fulltime kan werken? Werd mijn antwoord, dan doe ik vrijwilligerswerk voor zoveel uur als ik aankan. Ik voel me graag nodig en bij vrijwilligerswerk, heb ik gemerkt, wordt je vaak meer gewaardeerd als bij betaalde banen.
Ik heb nog geen antwoord op de ‘wat als het niet lukt’ vraag. Eerlijk gezegd wil ik daar nu nog niet over nadenken. Toch weet ik dat er een moment komt waarop het moet maar voor nu nog even niet.
Until the next one..
Pingback: Een (ver)nieuwe(de) 'quarantaine' visonboard - ItsJanetsWorld
Pingback: De Leegte Die Geen Medicijnen Innemen Achterlaat - ItsJanetsWorld