Weer Op Dit Punt Beland. Hoe nu verder?

Het is makkelijk om vrolijk en gemotiveerd te zijn wanneer alles goed gaat. De kunst van het omzetten van iets met een negatieve lading naar iets positiefs heb ik nog niet onder de knie. Het lijkt elke keer beter te gaan tot ik weer op dit punt beland. Het punt waarop ik me afvraag of het allemaal wel zin heeft.

Ooit was ik gemotiveerd..

Sinds vorig jaar zet ik meer van mijn woorden om in acties. Ik zeg dat ik iets ga doen en ga er voor. Natuurlijk pakt het niet altijd uit zoals ik had gehoopt of had gewild. Toch stopte dat mij niet omdat er genoeg andere projecten waren waaraan ik me kon optrekken. Het leek mij, ook op gezondheidsvlak, voor de wind te gaan. Zelfs als ik wat mindere dagen had kon ik dit aardig goed relativeren naar een positieve toekomst.

Paniek

Deze afgelopen weken is het anders. Ik kan het positieve in situaties moeilijk vinden. Ook begreep ik niet waarom ik zo down was en vrijwel niks mij vrolijk kon maken. Ik dacht, ben ik weer op dit punt beland?

Heb nu ongeveer een maand meer klachten van de Myasthenie. Waar ik mij het meest aan kan irriteren is de zwakte van mijn ogen. Als mijn armen of benen minder goed meewerken kan ik dat makkelijk aan. Ik til dan niet of minder en maak dan vaker gebruik van mijn traplift. Wanneer mijn oogleden dichtvallen door de zwakte voel ik me echt gehandicapt. Bedenk even waar jij jouw ogen allemaal voor gebruikt. Precies, alles.

De activiteiten die ik zo graag doe vragen allemaal om veel focus van mijn ogen. Of ik nu lees, schrijf of mijn video’s monteer, mijn ogen heb ik nodig. De zwakte was zo erg dat ik flash backs kreeg van 2012, toen alles begon. Ik wou het niet toegeven maar er ontstond paniek bij mij vanbinnen. Door die paniek kreeg ik meer stress en de stress zorgde er weer voor dat de zwakte zich verspreide door de rest van mijn gezicht. Een vicieuze cirkel die mijn gezondheid niet ten goed kwam.

“Lekker niks doen..”

Ik moest mezelf dwingen rust te nemen. Gewoon “niks” doen. Tv kijken lijkt dan een goed plan totdat je je realiseert dat ogen daar een grote rol in spelen.. Ik heb veel geslapen. Heb zelfs de 12 uur gehaald wat voor mij uitzonderlijk is. Hoe ik hier zit te typen merk ik dat dat ook al veel vraagt en mijn ogen dicht beginnen te vallen. Ik ga het dan ook niet forceren en stop hier.

Until the next one..