Ik heb het idee dat relaties je, wanneer je een bepaalde leeftijd hebt, worden opgedrongen. Het wordt tijd dat je een leuke partner vind.. Al zijn de meeste woorden goed bedoeld, dit is niet waar elke single dertig plusser op zit te wachten. Ja we zijn single. Nee we zijn niet van plan alleen te blijven. Maar mogen we even bijkomen van het leven? Is het zo gek dat wij onze volgende relatie willen laten slagen en daardoor kieskeuriger zijn geworden? Is een relatie een must voor ons op dit moment?
Als je niet opschiet blijf je alleen achter
Het lijkt voor de grootste groep mensen zo normaal om in een relatie te zitten. Zo normaal dat als je single bent, je als een alien wordt behandeld. Er lijkt zoveel haast te zijn. Is dit een wedstrijd? Een wedstrijd wie het eerst getrouwd is. Of nee, wie wint de prijs: ‘wij hadden als eerst van onze vriendengroep kinderen’? Al die vragen die maar gesteld worden door vrienden en familie kunnen mij zo vreselijk uitputten. Heb je een relatie? Ben je getrouwd? Heb je kinderen? Als je deze vragen niet met ja kan beantwoorden krijg je geheid de: ’ Als je niet opschiet blijf je alleen achter’ opmerking naar je hoofd geslingerd.
Blanke mannen zijn ook leuk hoor..
Ik vind mezelf vrij open en vrijwel niets is mij te gek. Je kan mij van alles vragen. Maar wanneer het vragen zijn die suggesties worden kan je mij boos maken. Steeds vaker hoor ik dat ik me niet moet focussen op donkere mannen. Er zijn genoeg andere single mannen die graag met mij zouden willen zijn. ’Blanke mannen zijn ook leuk hoor..’ is zo’n opmerking.
Het klopt. Er zijn genoeg andere mannen naast de donkere man. Wat als ik zeg dat ik een voorkeur heb? Wat als ik zeg dat ik me aangetrokken voel tot donkere mannen? Wij donkere mensen zijn misschien in de minderheid in Nederland (helemaal in Haarlem) maar dat is voor mij geen reden om dan maar te settelen. Wat ik me dan afvraag is of blanke vrouwen in mijn leeftijdsgroep ook advies krijgen buiten hun ras te daten..
Vanwaar die haast?!
Is een relatie een must? Wat ik niet begrijp is waarom het zo raar moet zijn dat ik 30 en single ben. Ik heb deze tijd nodig om aan mezelf te werken. Deze tijd heb ik nodig gehad om na te denken en vorige relaties te analyseren. Daardoor weet ik nu niet alleen wat ik wil maar ook wat ik nodig heb.
Overhaasten heeft geen zin. Zo kwam ik voorheen in ongezonde relaties. Het idee van een relatie vond ik leuker dan de relatie zelf. Ook ik weet niet wanneer het mijn tijd is. Wel geloof ik dat het gaat komen. In de tussentijd werk ik aan mezelf en mijn doelen en hou mijn ogen wijd open.
Until the next one..
Pingback: Competitiviteit: Meer, Sneller En Beter - ItsJanetsWorld