De dood.
Niemand ontkomt eraan.
Of je nu jong, oud, zwart of wit bent het maakt niet uit. De dood discrimineerd niet.
Ik ben vast niet de enige die elke keer dat een naaste overlijd na gaat denken over het leven. Zelf ben ik niet meer bang voor de dood. Vroeger zag ik het als iets om voor weg te rennen en ‘t woord nooit in mijn mond te nemen door de angst mezelf te jinxen en vroegtijdig te overlijden 😀. Nu begrijp ik dat het een natuurlijk proces is.
Hoe ik het zie is: het leven is super kort. Stress niet te veel om kleine dingen, praat ruzies uit, doe je best om een zo eerlijk, vriendelijk en behulpzaam mogelijk persoon te zijn. Wanneer je er niet meer bent, hoe gaan mensen zich jou herrineren? Wat laat jij achter voor jou dierbaren? Ik weet dat ik wijsheden achter wil laten. Dat mensen kunnen zeggen van “ja die Jan, daar heb ik wat aan gehad. Zij heeft mij geleerd om..”. Wie wil er nou herinnerd worden als een klootzak? Doe nu je best om een beter mens als gisteren te zijn. Probeer situaties positief te bekijken en hou je vooral bezig met jouw eigen leven. Ain’t no person who is trying to be happy got time to talk about other people business.
Vergeef, accepteer en laat leven voordat het te laat is.
Until the next one
💋💋💋