Als ik mij aan iets kan irriteren van mensen is het wanneer zij TE serieus zijn. Je kan geen grapjes in hun buurt maken want anders ben je “kinderachtig”. Jammer, maar dan kunnen wij alvast geen besties worden..
Ik neem praktisch niks in het leven te serieus. Zou bijna zeggen dat het leven 1 grote grap voor mij is. De mensen om mij heen weten ook dat zij mij absoluut niet serieus kunnen nemen mede door mijn sarcasme.
Er is wel een verschil tussen mezelf niet serieus nemen en geen verantwoordelijkheid nemen. Ik kan om heel veel lachen maar weet ook wanneer ik mijn verantwoordelijkheid moet nemen.
Ik lach om mezelf en wat mij tot nu allemaal is overkomen. Lachen is voor mij een soort copingmechanisme. Een soort therapie. Mijn manier van omgaan met leuke, moeilijke en stressvolle situaties.
Neem nou vandaag, ben net wakker en voel me veel beter als de dagen hiervoor. Ik was een paar dagen goed ziek met vervelende migraine achtige klachten. Kon wel huilen zo beroerd voelde ik me. Gisteravond toen het wat beter ging moest ik lachen. En waarom? Ik zei tegen mezelf dit ziek zijn is zonde van mn tijd, ik had kunnen beginnen mijn huis op te ruimen.. Dat bedoel ik met ik neem mezelf en mijn situatie totaal niet serieus.
Het leven is veelste kort. Waarom mezelf onnodig stress geven als ik het weg kan lachen? Ik probeer situaties altijd vanuit meerdere hoeken te bekijken en op te lossen. Zeg nou zelf, wat heb je liever? Een lach of stress? Nou ik weet t wel..
Until the next one..
💋💋💋