Successen moet je vieren!

Als je al wat vaker blogs van mij heb gelezen weet je inmiddels dat ik vaak struggle om mijn eigen grenzen te bewaken.

Over het algemeen vind ik het geluk en welzijn van anderen belangrijker als die van mijzelf. Omdat ik dit geen gezonde instelling vind en niet langer door kon gaan als people pleaser, besloot ik een aantal maanden geleden mijn grenzen aan beginnen te geven.

Geloof mij, dit was en is geen makkelijk proces. Het woord nee gaf mij een allergische reactie. Althans zo leek het. Mijn eerste mijlpaal, na advies van een familie vriend was om misschien te zeggen wanneer ik eigenlijk nee wou zeggen. Zijn tip, zo geef jij jezelf de ruimte om alsnog op een later tijdstip, over de telefoon of app, nee te zeggen. Toen ik eindelijk nee durfde te zeggen nam ik die nee vaak weer terug door te zeggen: ‘maar ik kan wel..’,Β  ‘anders doe ik..’. Met andere woorden, ik voelde me schuldig dus probeerde mijn eigen schuldgevoelens weg te werken. Allemaal onzin joh.

Na maanden te hebben geoefend en vaak dacht dit gaat niet lukken! Is er iets in mij veranderd. Weet niet meer zo goed wanneer het exacte moment was maar ineens zag ik het licht. Na jaren mezelf te hebben uitgesloofd en alles maar voor IEDEREEN te willen doen of het qua tijd, energie of wil uitkwam of niet, was ik het zat.

Vandaag had ik een momentje van groei op het gebied van grenzen aangeven waarop ik erg trots op mezelf was. Ik werk halve dagen omdat hele nu nog te veel energie kosten. Nu doe ik vrijwilligerswerk en ging daarvoor een training volgen. Die training was na werk.. toen ik daar een uur zat merkte ik dat ik veel last kreeg van spierzwakte in mijn gezicht en nek. Ik span me dan bewust en onbewust meer in om te kunnen blijven functioneren. Dit kost nog meer energie en ik voelde mezelf wegzakken en concentratie verliezen. Ik besloot iets te doen wat de Jan van een jaar geleden niet zou hebben gedaan. Ik zei de trainer dat ik naar huis ging. Zei begreep het en zei dat er niet veel meer te doen was en als ik het nog zou redden, zij mij er nog graag bij wou hebben. Weet je wat ik zei? Ik zei NEE. Mijn grens is bereikt voor vandaag.

Ik was eerlijk, open en duidelijk and guess what.. niemand had problemen met het feit dat ik weg ging. Er werd begrip getoond en zelfs gezegd dat het goed was dat ik mijn grens aangaf! Mijlpaaltje wel hoorπŸŽ‰. Dit voelde zo goed. Nu begrijp ik niet waarom ik bang was om te zeggen wat ik wou/ voelde.

Vanaf een bepaalde leeftijd/ levensfase kan niemand anders als jij bepalen wat goed voor je is. Wat ik heb gemerkt is dat ik naar mezelf moet luisteren. Goed opletten waarom ik een handeling doe. Doe ik dit voor mijn eigen welzijn of om andere tevreden te stellen?

Stof om over na te denken..

Until the next one..

πŸ’‹πŸ’‹πŸ’‹

Leave a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *