Oké.. om heel eerlijk te zijn, ik was al geen ster in het consequent online zetten van content. Maar hoezo lukt het die andere mom-YouTubers wel consequent te blijven posten? Of nou ja, zo lijkt het vanuit mijn punt.
Doe ik het verkeerd?
Doe ik het verkeerd? Is wat ik me vaak afvraag. Wat doen zij dat ik niet doe? Afgezien van het consequent posten natuurlijk. Ik zag een hoogzwangere dame die ik volg op YouTube. HOOGZWANGER HE! Het duurde misschien een week, maximaal 2 weken dat ik geen video zag en toen was ze er weer. 2 WEKEN NA HAAR BEVALLING!!!!
Ik dacht echt wauw. Jouw motivatie en discipline heb ik nodig in mijn leven. Wat ik het meest voelde en deze blog ook inspireerde, was haar video genaamd: “Girl get up! Self care motivation“. Ik dacht als zij het kan, net bevallen, wat houdt mij dan echt tegen?! Nu wordt het tijd om excuses aan de kant te zetten en te knallen. Tegelijkertijd wil ik onderzoeken wat het is dat mij demotiveerd zodat wanneer het even minder gaat, het niet drastisch hoeft te reflecteren op mijn werk.
Spierziekte of luiheid..?
Wat ik weet is dat als ik ergens voldoening uit haal, het niet moeilijk is gemotiveerd te blijven. Herkenbaar?
Ik ga er dan ook helemaal voor. Soms zo enthousiast dat het averechts werkt maar ik voel die voldoening! En toch val ik telkens van die hele gemotiveerde trein. Wat is dat dan toch? Het afgelopen decennia heb ik mezelf meerdere malen moeten vragen of het de spierzwakte is of luiheid die mij weerhoudt mijn doelen te behalen.
Ja, het hebben van een spierziekte vraagt veel van mij. Zowel mentaal als fysiek. Maar gebruik ik het niet als excuus om iets niet te doen of ergens onder uit te komen? Want ja die spierziekte is er nou eenmaal en daar hoef ik mezelf en andere niet steeds aan te herinneren. Wat nou als ik minder in beperkingen denk en meer in mogelijkheden?
Want ik kan s’avonds makkelijk een 2 uur durende film kijken maar ben te “moe” om mijn video te bewerken.. En dan durf ik nog te vragen hoe het die andere lukt wel consequent te blijven.. En ik ben ook lui hoor. Of laten we zeggen als ik iets kan uitstellen doe ik dat 9 van de 10 keer. Ik ben me hier bewust van en werk er aan.
Zelfsabotage
Het makkelijkst in dit hele verhaal is om te zeggen: “nu ik moeder ben..” bla bla bla. Tuurlijk, nu ik moeder ben zien mijn dagen er anders uit. Mijn energie en tijd gaan voor het grootste deel naar mijn gezin wat ik ook verwachtte. Ik moet wel zeggen dat het me zwaar viel om na mijn bevalling weer mijn draai te vinden. Zelfs nu, ruim een jaar later, zit ik er nog steeds niet helemaal in. Denk deels door mom-guilt
Ergens vind ik het ook eng om mijn focus op 1 ding te leggen. Eigenlijk weet ik dat ik grotere successen kan behalen als ik me focus op 1 ding te gelijk. Maar wat doe ik? Ik ben de alleskunner! Althans dat zeg ik altijd..
Ik begin ergens aan en zodra het groeit word ik bang en wil ik stoppen. Dan begin ik zelfsabotage gedrag te vertonen door iets totaal anders te willen doen en stort mij daar dan weer volledig op. Het andere laten liggenen zo krijg ik nooit iets ECHT af of van de grond.. Dit is voor het eerst dat ik dit zeg/ schrijf en dus toegeeft. Ik heb dus eigenlijk antwoord op mijn eigen vraag: “Hoezo lukt het die ander mom-youtubers wel consequent te blijven posten?”.
Zij focussen zich blijkbaar op 1 ding tegelijk en dat is wat ik vanaf nu ook ga doen.
Lees ook:
- Ik was ruim een maand goed ziek – Griep, Bijholteontsteking en rona
- Met deze 3 tips stel jij realistischere doelen
- Wat waren ook alweer die goeie voornemens?